Dzisiaj przyszły coroczne listy z zestawieniem ile składek emerytalnych wpłynęło. I ile z tego będzie naszej emerytury.
No więc jeśli dalej będę tak pracować jak dotąd (na cały etat, bez żadnych szaleństw, urlopów macierzyńskich i takich tam) to w wieku 65 lat będę dostawać co miesiąc 3600 SEK...
Gdzie miesięczna opłata za nasze trzypokojowe mieszkanie to ponad 4000, co i tak jest tanio (bo stary blok i niw w centrum).
Trochę mnie to podłamało, przyznam. Ani w Polsce nie będzie emerytury, ani tutaj... czas zacząć ciułać chyba, zero wakacji do końca życia. No albo spłodzić jeszcze kilkoro dzieci, żeby nas potem utrzymywały. Chociaż A. od razu zapowiedział, że jak będę czegokolwiek oczekiwać od dzieci to się ze mną policzy, on nie będzie na niczyjej łasce. Pakistańska duma... ale własnych rodziców to utrzymuje!
Potem dodał, że to tnie będzie całość emerytury, bo druga część przychodzi z tutejszych OFE. Nie wiem jak dokładnie działa ten system, jak się rozkładają proporcje... no ale nawet optymistycznie licząc, wyszło mi, że to tak da jakąś marną tego, co zarabiamy, niecałe 30%...
A. ma kolegę w pracy, Polaka, który w latach siedemdziesiątych przyleciał z Polski małym samolocikiem i na krzywy ryj wylądował na naszym lotnisku w Sturup. On, jego żona i kolega pilot z żoną. Uciekli z Polski w ten sposób. Od tego czasu haruje w Szwecji, czasem za darmo jak go chciali zwolnić, ale on bardzo chciał pracować. Teraz przechodzi na zasłużoną emeryturę. Będzie miał jakieś 10000 SEK miesięcznie. Wystarczy na opłacenie czynszu, opłat i bardzo skromne jedzenie... no chyba że żona przyniesie drugie tyle, ale to zwykle nie wygląda w ten sposób. Bo urlopy macierzyńskie, bo inne stanowiska kobiet, wiadomo.
Widzę, że muszę zatem obmyślić jakiś chytry plan... Jak by tu zgromadzić te zaskórniaki, a na starość wrócić do Wrocławia, do dawno już wtedy spłaconego dwupokojowego mieszkania, które - mam nadzieję - dożyje okolic roku 2040... i jeśli Wrocław będzie jeszcze polski, bo przy obecnej władzy to nic nie wiadomo...
