O sposobach ocalenia

Zastanawiałam się czy o tym pisać. Media już piszą, to po co ja.

Ale muszę Wam powiedzieć, że ta niesprawiedliwość mnie strasznie męczy. Wiem, że nie powinna. Wiem, że to o moją duszę chodzi i świństwa innych nie mają na mnie wpływu.

Ale mamy sobie czynić ziemię poddaną, mamy dbać o nasze dzieci uczyć ich sprawiedliwości  - jak zatem nie reagować na oczywiste zło?

Wyobraźcie sobie rynek mieszkaniowy jakiegoś państwa. Ceny z kosmosu, banki nie dają kredytów bez pokaźnego wkładu. A gmina Wrocław kupuje dziesiątki mieszkań po cenie jakiej chce – na nasze podatki. Ale nie dla nas – dla przybyszów zza, powiedzmy oględnie, wschdniej granicy. Którzy dodatkowo dostają tysiace złotych w zapomogach, wiecej niż wielu ludzi daje radę zarobić na miesiąc. A jako wisienka na torcie, wiele z tych darowizn dotyczy poligamicznych rodzin – jeden pan, trzy żony, każda dostaje osobne mieszkanie dla siebie i gromadki swoich dzieci. Pan mieszka z jedną z pań, pozostałe dostają dodatkową zapomogę za „rozłąkowe” – bo mąż nie mieszka w domu. Do tego dochodzą zapomogi na każde dziecko (jest ich w sumie 16), darmowa służba zdrowia i dentysta (!), dopłaty zachęcające do kształcenia... deszcz pieniędzy, jak podają media, dziesiątki tysięcy miesięcznie.

Za dwa lata lokatorów obejmie „prawo zasiedzenia” – taki socjalistyczny wynalazek, żeby ludzie kochali władzę. Przy wynajmie mieszkania od gminy lub innego państwowego podmiotu, po dwóch latach od zamieszkania, przy płaceniu rachunków i braku innych problemów, obejmuje nas prawo do mieszkania tam na zawsze. Właściciel nie ma prawa wypowiedzieć umowy, możemy mieszkać do końca życia.

Ja wiem, że w każdym komunistyczneym kraju dochodzi do patologii, że w Polsce przez wiele lat uprzywilejowana kasta dostawała podobne przywileje, za współpracę z władzą, za donoszenie na kolegów, za różne mniej i bardziej czarne roboty.

Ale tutaj nie ma żadnej czarnej (sic!) roboty. Tu jest jakaś ogromna ignorancja i niekompetencja, chory system, który sam jest patologią. Każdy kolejny budżet przeznacza większą część pieniędzy na zapomogi i "wielokulturowość".

Naturą człowieka jest szukanie dziur w systemach, poligamiści i cwaniacy zawsze się znajdą, trudno się im nawet dziwić. Dają to brać, biją to uciekać, jak się mawiało na podwórku. Ale to urosło do rangi STYLU ŻYCIA, akceptowanego przez władze. Więc społeczeństwo czuje bezsilność i gniew, który się już wylewa uszami. JA czuję bezsilność.

Mieszkania, o których mówię - te z ostatnich wiadomości ze Szwecji - kosztowały po 5 milionów koron każde. Koszty wynajmu pokrywają zapomogi, więc nie będzie problemów z płaceniem czynszu. My pracujemy 80 godzin na tydzień, nie mamy czasu na dzieci L i nie stać nas na mieszkanie czy dom za 5 milionów. Nawet na taki za 3 nie. A jestem – pośrednio – zmuszana do finansowania luksusów dla innych.

Naprawdę walczę, żeby sobie to sobie poukładać w głowie. Nie chcę czuć tej wściekłości, chcę być radosna i pełna optymizmu, przecież mam dostęp do Wody Życia – to przebija wszystkie luksusy tego świata. Ale po ludzku nie potafię.

Ponoć istnieją dwa sposoby na nasze ocalenie. Normalny i cudowny. Cudowny to jest taki, że ludzie w końcu zmądrzeją, wezmą się w garść, zabiorą się do pracy i robienia tego co słuszne. I normalny, czyli Matka Boska znów się nad nami zlituje i nas uratuje.

Oremus!