Cóż to jest Prawda?

W życiu nie widziałam takiej politycznej poprawności jaka panuje w Szwecji. Jakby marksizm wszystkim na stałe rozmiękczył mózgi. Obowiązuje jedna narracja, a każdy, kto powie co innego to wróg jedności. A może to po prostu to, co niektórzy nazywają prawem Jante...?

Pomijam oczywiste pola propagandy, czyli politykę socjalistów, którzy od ponad 30 lat rządzą krajem - i zakazali źle mówić o nowych proletariuszach naszych czasów, czyli imigrantach (zwanych czasem uchodźcami).

Chodzi mi o kościół katolicki. O jedyne miejsce, gdzie jest Prawda. Gdzie człowiek musi nauczyć się patrzeć krytycznie na samego siebie w swietle jej Prawdy - na każdej mszy świętej i przy każdym sakremecie spowiedzi.

- Cóż to jest Prawda? - powiedział Poncjusz P. juz 2000 lat temu.

Dziś ciągle tak samo aktualne.

Zapisałam się jakiś czas temu do fejsbukowej grupy "Katolicy w Szwecji" (Katoliker i Sverige). Tak chciałam popatrzeć, co się dzieje,  bo katolików w Szwecji mało, jakichś narodowych katolickich akcji nie ma, więc człowiek zna tylko własną parafię. Nawet o rekolekcjach u sąsiadów dowiadujemy się pocztą pantoflową.

W grupie już kilka razy moje komentarze zostały zmoderowane, a ostatnio nawet dostałam osobisty list, od ... proboszcza parafii św. Tomasza. To było wtedy, gdy skomentowałam post, że katedra luterańska w Lundzie będzie przez rok gościła katolickie msze, pierwszy raz od czasów rewolucji, zwanej reformacją. W tym czasie nasz kościół będzie remontowany.

Mój komentarz był nieco żartobliwy, napisałam "super, to mamy już jedną nogę w drzwiach".

Ktoś skomentował "ale o co ci chodzi".

Na co ja odpisałam, bez żadnego sarkazmu - znam swoje ograniczenia - że może źle przetłumaczyłam to angielskie wyrażenie, po czym podałam jego angielską definicję.

Taka rozmowa, 3 komentarze w sumie.

5 minut później ojciec Johan usunął mój wątek, a do mnie napisał osobistego maila. Że nie życzy sobie żartów na ten temat. Ani żadnej postawy, która można by uznać za arogancką lub za wywyższanie się. Że od czasów wizyty papieża w Lundzie, pamiętnej modlitwy zorganizowanej 31.10.2016 (którą NB Grzegorz Braun pokazuje na koncu swojego filmu u Lutrze), obie wspólnoty w Lundzie nawiązały współpracę i oto jej owoc. Ale niektórzy są bardzo z tego niezadowoleni, nie wolno im zatem dać powodu do kwestionowania tych działań,nawet żartem. Wszyscy członkowie jego parafii, od księży i ministrantów, po wszystkich wiernych, maja okazywać luteranom głęboką wdzięczność za ten gest.

Powiem szczerze, osłupiałam. A potem położyłam uszy po sobie. Omijam ks. Johana szerokim łukiem, nie odpisałam na email, w zasadzie przestałam komentować posty w w/w grupie fejsbukowej.

Najgłupsze jest to, że ja naprawdę cieszę się z takiego rozwoju sprawy "katedry".

Nie rozumiem jak takie "goszczenie katolików" może być w ogóle odbierane jako problem. Zwłaszcza gdy szwedzki kościół ochoczo gości muzułmanów w innych świątynaich, a w tej w Lundzie także koncerty i różne inne kulturalne wydarzenia.

Ale fakt, że nawet żarty na ten temat budza takie reakcje, jest dla mnie bardzo zimnym prysznicem.

Jakby ktoś chciał na zawsze zakłamać rzeczywistość - katedra była katolicka do czasów owej rewolucji w XVI wieku, Lund był nazywany Rzymem północy, a "obopólne krzywdy" są mocno przejaskrawione. To zwolennicy nowego króla Szwecji wyrżnęli katolików, jeśli ci wzbraniali się przed przyjęciem "nowej wiary" czyli wadzy tegoż króla, na 400 lat zakazali konwersji na katolicyzm pod karą śmierci oraz zabronili osiedlania się katolikom z innych krajów. Dopiero w XIX wieku rozluźniono te prawa, ale do 1953 katolicy nie mogli pełnić pewnych publicznych funkcji, na przykład być nauczycielami. Dopiero rok 2000 przyniósł równouprawnienie w kwestii praw kościołów.

Najwyraźniej w domu powieszonego nie mówi się o sznurze.

Przywdziewam uśmiech numer 5 i od października chodzę na mszę do katedry w Lundzie. Wspomnę św. Wawrzyńca, którego relikwie kiedyś tam spoczywąły - nie takie tortury musiał znieść dla Prawdy.

Z drugiej strony - milczenie dobrze mi robi. Ale to inny temat :)