O muzyce na nowo odkrywanej

Mamy nowe kino domowe. Przy okazji przeprowadzki zdecydowaliśmy się wywalić stare, które od dawna nie odtwarzało płyt... a to nowe takie wypasione, że hej. Ma wbudowane oprogramowanie do odtwarzania filmików na youtube i radio internetowe (odkryłam, że istnieje Polska Stacja Bollywood :D ).

Odkąd zainstalowaliśmy sprzęt nasz dom wypełnił się muzyką. Uświadomiłam sobie, jak baaardzo długo nie słuchałam! W zasadzie słucham tylko w samochodzie, a że niewiele jeżdżę teraz (albo z dziećmi) to nawet tu przestałam. Mam tonę muzyki na komputerze, ale jakoś tak nie idzie słuchanie na kompie. No nie i już. Odsłuchać coś konkretnego, żeby się nauczyć czy ktoś coś podeśle - owszem. Ale tak sobie siedzieć i słuchać... nie idzie jakoś. Jak siadam do kompa to po coś konkretnego a nie po słuchanie muzyki. Nie lubię słuchawek na uszach, a głośniki komputerowe to marna jakość... Żeby słuchać porządnie trzeba jednak włączyć dobrej jakości płytę na dobrej jakości sprzęcie, inaczej dźwięk denerwuje mnie niczym bzyczenie komara...

To chyba przez ten zepsuty odtwarzacz CD przestałam słuchać muzyki!

Zatem od dwóch tygodni zarzucam sobie płytkę, albo radio (Radio Wnet, hurra! nawet mam wrocławskie radio RAM! ale po kilku serwisach informacyjnych z korkami na placu Grunwaldzkim i planowanych remontach w wakacje przełączyłam...) i rozkoszuję się. Gotuję z muzyką. Sprzątam też. Albo jak jakaś kretynka śpiewam na cały głos.

Zachłysnęłam się poezją śpiewaną. Niby taki nudny gatunek, wydawało mi się, że już mnie nie interesuje, że klimaty ogniskowo-rejsowe mam za sobą. Ale odezwał się zew krwi. Jak tylko włączyłam i usłyszałam Gintrowskiego - nie mogłam wyłączyć. Potem Kaczmarski, Grechuta i Stare Dobre Małżeństwo. W zasadzie co piosenka to ją albo świetnie znam, albo rozpoznaję głos... choć nigdy nie mówią kto śpiewa, zawsze wiem... Nie wiem czy się martwić, czy cieszyć. Wciągnęłam się strasznie. Nie słuchałam takiej muzyki dobre kilka(naście??) lat, a tu taki zakręt na drodze...

Uświadomiłam sobie, że zupełnie na nowo odkrywam te treści. Słucham czegoś, co znam od stu lat, ale nagle do mnie dociera o czym jest ta piosenka. Albo, że jest głupsza niż zawsze myślałam. Albo że głębsza. Mieliście tak kiedyś? Może na tym właśnie polega poezja...? Że na każdym etapie życia co inengo z niej rozumiemy...?

Jak usłyszałam Kaczmarskiego stwierdziłam z zaskoczeniem, że wcale nie śpiewał tak dobrze... jak to percepcja płata nami figle... Za to przy Gintrowskim się rozpłakałam. W ogóle sporo nadają piosenek z tych czasów. Dotarło do mnie nagle ile naszej polskiej historii i kultury uczyłam się z piosenek, tych z "drugiego obiegu". Teraz też tak się dzieje, projekt "Panny Wyklęte" Darka Malejonka jest właśnie taką kontynuacją tych tradycji!

Lecą też lżejsze, bardziej poetyckie kawałki. O, i ballady żeglarskie - jednak ciągle grają w duszy... Kiedyś grywałam takie rzeczy, z gitarą przy ognisku albo po zejściu z wachty, matko, kiedy to było... Wróciłam do Porębskiego,  Pestki (Peszkowskiego) i duetu Andrzej Korycki i Dominika Żukowska. Mam płyty z autografami, kiedyś - w poprzednim życiu - chadzałam na takie koncerty... drugą młodość przeżywam hihi

Ten koncert przeleciał już ze trzy razy... zasypiam i budzę się ze słodkim głosem Dominiki w głowie... ;) Trwa godzinę, ale posłuchajcie! Zaskoczy Was, jeśli nigdy nie słyszeliście tego duetu (wiadomo, z płyty lepsza jakość, też w kółko słucham, ale przecież nie wrzucę tu płyty a poza tym na koncercie więcej śpiewają... zachęcam do kupienia płyty :) )