Marsz, marsz Polonia!!!

Jeszcze Polska nie zginęła,

kiedy my żyjemy,

co nam obca przemoc wzięła,

szablą odbierzemy.

Marsz, marsz Polonia,

marsz dzielny narodzie,

odpoczniemy po swej pracy

w ojczystej zagrodzie.

Jeszcze Polska nie zginęła,

i zginąć nie może,

bo Ty jesteś sprawiedliwy,

o Wszechmocny Boże.

Marsz, marsz Polonia,

marsz dzielny narodzie,

odpoczniemy po swej pracy

w ojczystej zagrodzie.

.

Pierwszy raz śpiewałam tę pieśń. To znaczy jeśli śpiewaniem można nazwać poruszanie ustami ze ściśniętym gardłem... w niedzielę mieliśmy tu akademię z okazji Święta Niepodległości. Wystąpiły nasze dzieci "parafialne" we współpracy z ogniskiem Kwiaty Polskie i organizacją młodzieży Polonica.

Wszyscy przebrani w tradycyjne ludowe stroje oraz munduty ułanów, w sumie żadne specjalne wyczyny sceniczne... ale jednak... musicie wiedzieć, że ta cała młodzież na zdjęciach już urodziła się w Szwecji i Polskę zna tylko "gościnnie". A tak bardzo ją kocha - bardzo poważnie podeszli do występów, deklamacji i śpiewów, wszystko nienagannym jęzkiem polskim.

Samo to już mnie wzrusza do łez.

Uświadomiłam sobie też, że pierwszy raz od dawna tak uroczyście obchodziłam jakiekolwiek polskie święto. W sumie pierwszy raz chyba od czasów harcerskich, czyli końca studiów.

Harcerze robią to na poważnie, żadne tam tańce ludowe czy przebieranki. Mundur i flaga! Marsze i pieśni. Przyznam, że kiedyś trochę podśmiewałam się, że polonijne akcje kulturalne to przeważnie zespoły folklorystyczne, jakby Polska nic innego typowego dla siebie nie miała.

Teraz się już z tego nie śmieję. Planuję zapisać Kamyczka do Kwiatów Polskich. A pod myszką komputera mam podkładkę we wzory łowickie i z napisem "Polska".

Może zrozumiałam, może dorosłam, może punkt widzenia zależy od punktu siedzenia w tym przypadku...