Świątecznie - czwarta niedziela adwentu

Święta we Wrocławiu to inny świat. Jak zawsze w tym okresie roku wspominamy panią Elę. To pierwsze święta bez niej, niecały rok temu zmarła po długiej chorobie, tuż po śmierci swojego męża. Idąc do lokalnego spożywczaka przechodzę pod jej oknami i zawsze wspominam radosny czas w ich wielkiej rodzinie. Otwarte serce i drzwi.

Od lat robimy jej pierniczki, teraz kolejne pokolenie się udziela. Kubuś sam wyciął większość pierniczków, a potem czekoladziliśmy je.

Ale Kami w tym roku nie pomagał. Zajął się... pisaniem książki.

Dotarła zamówiona juz dawno książka o Wojtku Niedźwiedziu, koleżanka poleciła. Ucieszyłam się, teraz będziemy czytać, taka niesamowita historia. Ale Kami niecierpliwy, od razu zaczął dopytywać o szczegóły. Nie dał się zbyć, kto nie za natarczywości dzieci nie zrozumie. A potem jakby grom w niego strzelił - tysiąc pytań. A skąd się wziął, a był prawdziwy, a co to jest konserwa, gdzie misiu spał, a co jadł, a jak to był żołnierzem. Gdzie teraz jest i czy on może go zobaczyć... Po czym rozpłakał się, że umarł. Ja też chcę misia, mamo!

Przesiedzieliśmy cały wieczór przy filmie dokumentalym na youtube, potem oglądaliśmy zdjęcia. A potem Kami i babcia zaczęli spisywać historię Wojtka. I tak powstała pięciostronicowa książka, z obrazkiem na okładce. Kto pisał kiedykolwiek z ośmiolatkiem te zrozumie ogrom wysiłku - dyktowanie, literowanie, poprawianie błędów ortograficzych (Kami śrenio kuma jeszcze zasady polskiej pisowni, dopiero od tego roku regularnie pracujemy nad materiałem drugiej klasy), i co chwila "pisz ładnie, masz przecież liniuszek". Jestem dumna z mojego synka!