Zrobiło się szwedzko-jesiennie. Nie ma tu złotej polskiej jesieni, jest czyste rześkie powietrze (często bardzo chłodne i wietrzne) oraz słońce, po tym oczywiście jak opadnie poranna mgła.
Że tak znowu zacytuję Sandora Marai'a.
"Naturalnie, trzeba zawsze spacerować samemu, co najmnije godzinę, ale lepiej półtorej, a jeśli można - dwie godziny dziennie. Spacer w najbardziej ludzki sposób wyraża rytm życia. Kto spaceruje, nigdzie nie chce dotrzeć, jeśli bowiem wyrusza w drogę z wyraźnym zamiarem, znając cel podróży, ten już nie spaceruje lecz kursuje. Spacerowicz z każdą chwilą przybliża się do celu spaceru, którym nie jest dom albo drzewo, albo piękny widok, lecz właśnie owo powietrzne zetknięcie ze światem. Człowiek, który powoli zlewa się z krajobrazem (...) stopniowo, więc rytmicznie powierza siebie (...) wiecznej rzeczywistości, nieskończonej przestrzeni świata, w każdej chwili czuje, że w czasie spaceru powrócił do domu. W pokoju otaczają cię książki i przedmioty, które przypominają ci o zadaniach i obowiązkach, o pracy, albo o twojej życiowej misji. Kto spaceruje, uwalnia się od swojej pracy, jest sam ze światem (...). Pomyśl tylko, że chodzisz po ziemi i możesz spacerować pod gwiazdami. To wspaniała rzecz."
Ja i Kami dużo chodzimy na spacerki. Trudno je nazwać samotnymi, aczkolwiek troche takie są. No bo póki co większość myśli kłebi się w głowie i nie ma komu powierzyć, śpiewanie Kamyczkowi żeby się nie nudził to sposób na przewietrzenie płuc, ale nie wygadanie się...
A szwedzkie światło jest piękne, póki jest oczywiście. Trzeba się go nachapać zanim przyjdzie prawdziwy listopad...
Aczkolwiek... dzisiaj cały dzień leci mi z nosa dzięki tym spacerkom :( Na naszej placzabawie trzeba się samemu bawić, inne matki wolą siedzieć przed telewizorem chyba...
Widzę, że Myniu pięknie sobie radzi - niedługo wbiegnie na zjeżdżalnię "od dołu" jak to nagminnie praktykuje Jego kuzyn Nińjo - a i Sońka też potrafi...A czołganie - w nowym kombinezonie- też Mu nieźle wychodzi !
OdpowiedzUsuń