Urlop macierzyński

W tym tygodniu na serio zaczęłam mój urlop macierzyński. Oficjalnie zaczął się 7 października, ale wtedy mąż był w domu, potem przyjechała Babcia Asia.
Więc zawsze był ktoś do wytarcia pupy Kamyczkowi podczas gdy ja karmię Kubusia...

Teraz nie ma. Babcia pojechała, mąż pracuje...

Ale - o dziwo - starszy brat jest wyjątkowo wyrozumiały. I nagle okazało się, że umie czekać. Że płacz dziecka go nie drażni ale motywuje do działania. No chyba, że jest wyjątkowo natarczywy, wtedy Kami mi przypomina, że "dzidzuś chce mleczka", i że "mam mu dać".

A ja też uczę się nie denerwować jak Kubuś zapłacze a ja akurat wycieram tę przysłowiową pupę Kamyczka. Niech chwilę popłacze, nic się nie stanie jak poczeka...

W poniedziałek rano, po uśpieniu Kubusia, siadłam do śniadania. Nagle słyszę kwilenie... a jednak obudził się... Nic to, chcę dopić herbatę. Nagle słyszę szmer kółek wózka po przedpokoju, jakieś szczebioty i nucenie. Kwilenie ucicha. Do kuchni wchodzi Kami:

- Mamo, dałem dzidziusia do sypialni, nie chodź tam! Uspiłem go, wiesz? jak go obudzisz znowu będę musiał go uśpić!

Wyszedł, Po chwili wraca:
- Acha, i powiedz tatusiowi, żeby tam nie chodził!

:)

To nie koniec. Scena z wczoraj.

Udało się położyć Kubusia do łóżeczka i sam zasnął. Zakwilił na chwilę, Kami pobiegł, wsunął mu smoczka i wyszedł. Kubuś pokwilił jeszcze chwilę i zanim zdążyłam zalać sobie herbatę... ZASNĄŁ!!!!

No to siedzimy sobie w pokoju i napawamy ciszą... praca przy LEGO wrze.

Kami po chwili mówi do mnie:

- Mamo, dzidziuś śpi... i to ja go uśpiłem! tak jak wczoraj!
- No wiem, synku, bardzo mi pomagasz
- Ale mamo, nie chodź tam, tak jak wczoraj ci mówiłem! dobra??

:) :)

Ciekawe na jak długo mu wystarczy zapału!