Życie i Śmierć

Tegoroczna Wielkanoc to było wyjątkowe doświadczenie życia i śmierci.
W Wielką Środę wieczorem dotarła do nas smutna wieść z Pakistanu - umarł tato mojego męża. Przez jedną noc wahał się czy lecieć na pogrzeb. Ale ceny kosmiczne w okresie świąt.
Nie poleciał. Nie wiem ile go kosztowała ta decyzja, bo przez pierwsze dwa dni nie chciał o tym mówić.

Teść miał zawał i nie udało się go uratować. Ponoć ambulans, który przyjechał, to nie był ambulans tylko jakaś riksza, o takich luksusach jak tlen można w ogóle zapomnieć. Nie przeżył. W ciągu 24 godzin powinno się go pochować, początkowo ileś osób z rozsianej po całym świecie rodziny wahało się czy lecieć na pogrzeb. Nikt w końcu nie zdecydował się - pogrzeb odbył się w Wielki Piątek...

Nigdy nie poznałam teścia, nawet przez telefon nie rozmawialiśmy. Był bardzo wyalienowany z rodziny - a może to raczej rodzina odcięła się od niego. Albo oba na raz. Teść wiele lat pracował "na zachodzie" i wrócił do domu jak dzieci były już dorosłe, a nawet wyemigrowane. Nie zbudowali relacji.

Wiadomość o nagłej i nieoczekiwanej śmierci poruszyła jednak kamienie w sercach. Może właśnie dlatego, że odczuli jak bardzo to wszystko było nie tak i jak bardzo nie da się tego naprawić. Za dużo dumy z obu stron. Pakistan w ogóle słynie z dumy. Duma to chyba najgorszy z siedmiu grzechów głównych, naprawdę zabija... W tamtym rejonie nawet dosłownie (każdy chyba słyszał o "honorowych zabójstwach"). W naszej rodzinie tylko duchowo.

Pomimo tego, że nie jestem w tym w środku, całe Triduum Paschalne nabrało dla mnie takiego bardziej dotykalnego wymiaru. Dotknęłam śmieci.

Ale i dotknęłam życia. Dzięki nieustannej obecności u nas brata męża, który wraz z nim dyskutował ten temat i omawiał strategię na odbudowanie rodziny, były to też święta bardzo rodzinne. Spędziliśmy razem dużo czasu i to był - paradoksalnie - bardzo dobry czas. Spacery, jedzenie i rozmowy. Tylko tyle. Aż tyle. Pierwszy raz tyle piekłam na święta, ale wcale nie było za dużo. Takie umieranie zbliża ludzi i trzeba wtedy coś postawić na stole...

P.S. To miał być wpis bardziej kulinarny, ale jakoś zeszło to na plan dalszy...  Więc na szybko:

Przepis na sernik: http://polskapakistansverige.blogspot.se/2013/01/sernik-anny.html
(spód z pokruszonych digestiveów z masłem, ok 400 g ciastek na 200 g masła, na dużą blachę lub dwie małe, polewa czekoladowa to 150 g roztopione czekolady gorzkiej z ok 100 ml śmietanki, a drugi sernik pokryty frużeliną, według tego przepisu)

Przepis na babę: http://www.crustanddust.pl/2015/04/wielkanocna-baba-drozdzowa.html

Przepis na pasztet: http://barbaramariawkuchni.blogspot.se/2015/04/pasztet-z-indyka-ze-sliwkami.html

Wszystkie przepisy gorąco polecam, zwłaszcza ten na serniek. Nigdy mnie nie zawiódł!