Zwyczajna szwedzka rodzina

Piękny wiosenny dzień na naszym ulubionym placu zabaw w Lund. Huśtam szary kubusiowy tłumoczek na kole. Kami śmiga po przyrządach dla starszych dzieci, słońce grzeje, wreszcie zdjęłam kurtkę i czapkę... pełen relaks.

Podchodzi dwóch chłopców, na oko 7-8 lat. Mniejszy wydaje z siebie dźwieki brzmiące jakby "ale słodki" i głaska Kubusia po policzku. Większy (w jaskrawożółtej czapce) odzywa się do niego:
- Hey, don't touch him! That's illegal! - mówi poważnym tonem doświadczonego prawnika.
Mały chłopiec odskoczył jak oparzony.
- Właściwie to nie jest to chyba nielegalne - wtrącam się po angielsku - ale byłoby dobrze zapytać rodzica czy można pogłaskać jego dziecko...
- Tak, masz rację. Trzeba pytać. - przyznał chłopiec. I zaraz rozgadał się, ani chybi zachęcony moim nieskazitelnym angielskim - Skąd jesteś?
- Pochodze z Polski.
- Aaaaa.... Moja mama jest Irlandką, tato - Szwedem. Urodziłem się w Dubaju, to jest w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, potem mieszkaliśmy w Niemczech, teraz w Szwecji. - wyrecytował na jednym oddechu. Musi być przyzwyczajony do zdawania tej relacji, połączonych z wyjaśnianiem gdzie leży Dubaj.
Urzekło go to, że ja wiem gdzie leży i że nawet tam byłam. Zaczęła się miła pogawędka.
- A to jest Omar - dodał - jest Kanadyjczykiem. Ale także z Jemenu. Nasza szkoła jest tu blisko, mamy teraz lekcję muzyki. Ale pani zachorowała to na zastępstwo przyszliśmy tu.
- O, to może pośpiewamy sobie - zaproponowałam
Chłopcy prychnęli ze śmiechu.
Potem Szwedo-Irlandczyk zdradził, że ma 8 lat (ale wszyscy myślą, że dziewięć, albo nawet dziesięć).
Potem zapytali czy mogę zdjąć Kubusia, bo oni chcieliby się wysoko huśtać. Doszły pozostałe dzieci z ich paczki. Wtedy przybiegł już Kamyczek i okazało się, że w ogóle nie może dogadać się z tymi dziećmi - nie zna angielskiego, a oni szwedzkiego! Za wyjątkiem jednej dziewczynki, która mu tłumaczyła komendy. "A teraz trzymaj się mocno".

Gdy tak się huśtali pociągnęłam za język nauczycielki. Szkoła działa po angielsku, jest przeznaczona głównie dla dzieci rodziców "na kontraktach". Najwięcej rodziców to pracownicy uniwersytetu w Lund i Tetra-paca. Dzieci "rezydentów" Szwecji nie ma w szkole, to nie jest szkoła dla nich ("ale niedaleko jest inna, szwedzko-angielska, może tam się dowiedz?").

Nie wiem jakie były historie innych dzieci, ale widziałam dużo twarzy hinduskich i koreańskich. Wszyscy posługiwali się piękną angielszczyzną. Nauczycielki pochodziły z USA i Australii, też na kontraktach.

W tym towarzystkie poczułam, że jesteśmy zupełnie zwyczajną szwedzką rodziną...