Polskie morwy

Mieliśmy wczoraj gościa. Furorę zrobiły suszone polskie morwy i packie  mango. CIągle ostatnio to jemy. A zaczęło sie tak.

W grudniu pojechaliśmy do Polski na święta. Trafiliśmy na ostatni dzień jarmarku bożonarodzeniowego, już tylko w galerii dominikańskiej. Sprzedawano pyszne ryby wędzone - chyba wszystkie gatunki żyjące w Polsce, pierwszy raz jadłam SUMA (rewelacja!) - i suszone owoce. Niesłodzone, w przeciwieństwie do tych tu w Szwecji (czytałam nawet ostatnio artykuł o tym, jak to producenci "zdrowej żywności" de facto oszukują kupujących serwując im suszone owoce utopione w cukrze... człowiek myśli, że sięga po zdrową alternatywę a tak naprawdę ładuje w siebie cukier).

Mój mąż dostał małpiego rozumu na widok czegoś dziwnego, co wyglądało jak zlepek białych jajeczek robali. Zaczął w amoku wykrzykiwać "SZATUT, SZATUT!" a pani szybko podała mu trochę na łyżce do spróbowania. Oczywiście rzucił się, po czym kupiliśmy cały wór. To były morwy. Okazało się, że to jedne z owoców jego dzieciństwa, strasznie dawno ich nie widział a uwielbia.

Nigdy nie jadłam wcześniej morwy, bardzo słodka i smaczna. Wygląd nie teges, może stąd nazwa tak podobna do "larwy"? Żałowałam potem, że nie zrobiłam zapasu "na Szwecję", jarmark potem zwinęli i nie znaleźliśmy morw nigdzie indziej.

Ostatnio jednak pojawiły się u nas w netto mieszanki NIESŁODZONE. Wykupujemy cały zapas co kilka dni, zawsze dodaję sobie łyżkę-dwie do porannego musli. W mieszance jest też morwa, no i mango właśnie.

Ilekroć jem morwę przypomina mi się mój dziadek. Nie wiem dlaczego akurat to, ale jest to jedno z moich bardziej wyraźnych wspomnień z dzieciństwa. Dziadek upiera się, żebyśmy poszli "za jaz", bo tam w lesie "są morwy". Nie wiedziałam co to są morwy, a jaz był daleko. Chodziło o jaz bartoszowicki, jakieś 20 miut szybkiego marszu z domu mojej mamy.

Nie pamiętam czy tam trafiliśmy ani czy znaleźliśmy te morwy. Pamietam przechodzenie przez  śluzę Bartoszowicką i ciemny las, którego się bałam...

Pomyśleć, że teraz niedaleko dzikiego dalekiego lasu mieszka moja siostra, mogłaby codziennie bywać na morwach. Jeśli tam jeszcze są.

Wczoraj w polskim sklepie znalazłam całą paczkę niesłodzonych morw. Znowu przypomniał mi się las za śluzą Bartoszowicką. Zerknęłam jednak na pochodzenie, bo zaintrygował mnie dopisek "rolnictwo spoza UE": Iran. O, to tuż pod Pakistanem, Amir się ucieszy.

Wiwat polscy dilerzy morwy!